Objawy autyzmu można zauważyć już u 6-miesięcznego dziecka. Sprawdź jak je rozpoznać.
Skąd bierze się autyzm?
Niestety nadal nie odkryto co wywołuje zaburzenie. Jako czynniki powodujące autyzm wymienia się najczęściej uwarunkowania genetyczne (szczególnie w linii męskiej) oraz środowisko. Warto być czujnym, gdyż wczesna diagnoza i podjęta terapia może sprawić, że nasz Maluch mimo autyzmu będzie funkcjonował na bardzo wysokim poziomie poznawczym. Według badań autyzm jest stwierdzany u 1 dziecka na 300 urodzeń w Polsce, liczba ta jednak wzrasta z roku na rok.
Czy moje dziecko ma autyzm?
Rodzice, mimo, że nie są diagnostami często zauważają dość nietypowe zachowania dziecka:
- Nie reaguje na twarz drugiego człowieka.
- Nie odpowiada uśmiechem na uśmiech (umiejętność, która pojawia sięw 6 miesiącu życia).
- Nie utrzymuje kontaktu wzrokowego, który pojawia się już podczas karmienia. Rodzice dzieci z autyzmem często określają brak kontaktu wzrokowego jako patrzenie „przez coś”, zbyt intensywne wpatrywanie się w szczegóły.
- Nie próbuje zwrócić na siebie uwagi poprzez wydawanie dźwięków, czy wyciąganie rączek do rodziców, kiedy jeszcze leży w łóżeczku.
- Nie bawi się w zabawy specyficzne: a kuku, kosi kosi łapci.
- Nie gaworzy (BABABA, MAMAMA, PAPAPA, DADADA itd.), czego następstwem jest brak pierwszych słów w pierwszym roku życia.
- Nie rozumie zakazów typu: nie wolno! oraz pochwał typu: brawo!.
- Traktuje rodziców instrumentalnie. Np. bierze za rękę, prowadzi do pokoju, pokazuje palcem zabawkę, a kiedy rodzic spełni prośbę, dziecko nie zwraca na niego uwagi.
- Nie reaguje na swoje imię.
- Nie lubi pieszczot i zabaw z rodzicami.
- Nie boi się obcych osób.
- Nie wykonuje prymarnego gestu pa pa! na pożegnanie.
- Nie występuje tzw. pole wspólnej uwagi – dziecko nie jest zainteresowane tym co mu pokazujemy, nie podąża wzrokiem za przedmiotami, które np. spadają ze stołu.
- Ma fiksacje, sztywne zachowania, schematy, specyficzne zabawy. Fiksacje przejawiają się głównie w zabawie – dziecko ma ulubioną zabawkę np. auto i bawi się tylko nią. Nic innego nie jest interesujące, zaś zabranie mu auta powoduje złość i napady agresji oraz płacz.
- Przejawia nadmierne przywiązanie do pewnych rzeczy, sytuacji, rytuałów nie tolerując zmian (np. droga od babci do domu zawsze musi być ta sama). Ciągle zadaje te sama pytania, oczekując tych samych odpowiedzi.
- Bawi się w specyficzny sposób – działa na schemacie, bez wykorzystania wyobraźni. Np. układa zabawki w rządku, nie umie bawić się z kimś lub „w coś” (usypianie lali, dawanie misiowi jeść). Dziecko nie jest w stanie wyobrazić sobie, że pudełeczko jest garażem dla auta. Ponadto ma ogromny problem z nawiązywaniem kontaktów społecznych, szczególnie z rówieśnikami. Nie bawi się z innymi dziećmi, nie jest nimi zainteresowane.
- Ma echolalie – powtarza pojedyncze dźwięki, słowa, zdania, a nawet fragmenty zasłyszanych reklam. Na przykład rodzic pyta: chcesz jabłko? Odpowiedź dziecka: chcesz jabłko? – dodatkowo z taką samą intonacją jakiej użył rodzic. Wielu rodziców mylnie traktuje echolalie u dzieci jako potwierdzenie.
- Ma stereotypie ruchowe, czyli machanie rączkami, chodzenie na palcach i inne odruchy, które są powtarzalne i niespecyficzne. Swoiste zabawy przedmiotami, kręcenie zabawek, oglądanie ich pod dziwnym kątem.
- Ma nadwrażliwość czuciową lub niedowrażliwość. Dzieciom z cechami ze spektrum autyzmu może przeszkadzać metka wszyta w koszulę, mogą nie lubić żadnego dotyku. Z drugiej strony często mają obniżony próg bólu, nie płaczą podczas upadku, nie reagują na uścisk.
Jeśli zaobserwowaliście te objawy u swojego dziecka, niezwłocznie udajcie się do specjalisty. Im wcześniej zaburzenie zostanie wykryte, tym łatwiejsza i szybsza będzie terapia.
